Bajo el lema “cuando el paisaje comienza de nuevo”, Marcela Santorum construye argumentos sobre la constante renovación de la realidad. El cambio, como máximo síntoma de la vida, es en este universo un motivo para alimentar la intuición, “todo está de viaje hacia alguna parte” parecen decir las 16 piezas que componen la serie. La autora no ha perdido interés por el ser humano que sigue siendo el protagonista de la observación pero suma a su presencia la interpretación del paisaje que sin subordinarse comparte los mismos niveles de saturación cromática. En esta nueva propuesta, figura y naturaleza establecen una relación más generosa, menos solemne y especialmente efímera.
Baixo o lema “cando a paisaxe comeza de novo”, Marcela Santorum constrúe argumentos sobre a constante renovación da realidade. O cambio, como máximo síntoma da vida, é neste universo un motivo para alimentar a intuición. “todo está de viaxe cara a algunha parte” semellan dicir as 16 pezas que compoñen a serie. A autora non perdeu interese polo ser humano que segue sendo o protagonista da observación aínda que suma á súa presencia a interpretación da paisaxe que sen subordinarse comparte os mesmos niveis de saturación cromática. Nesta nova proposta, figura e natureza establecen unha relación máis xenerosa, menos solemne e especialmente efímera.